شـــــام زلفت،تا به دست شانه ،روشن میشود

خانهء زنجیـــــــــر، بر دیوانه ، روشن میشود

پرتوی مینـــــا، صفـا پرورد هر کاشانه نیست

این چــــراغ جود، در میخــــانه روشن میشود

از تپیــــدن های تدبیـــــــر نفس ، غافل مباش

خرمنی از همــــت یک دانــــه ، روشن میشود

با بزرگــــان ،صحبت افتـــاده، اکسیر غناست

جلوهء خورشیــــد، در ویرانه ،روشن میشود

اهل دنیـــــــــــا، مست از ساز نوای غفلت اند

خوابنــــاکان را دل از افسانــه روشن میشود

با کلامی آشنــــــا، ربطی ، ندارد فطــــــــرتم

تا سخن از معنـــــی بیگانــــه ،روشن میشود

جلوهء مهر خیالت ، پرتوی افـــزای دل است

چون سحر بی پرده گردد،خانه روشن میشود

کشته ی ،یکرنگی ، عشقم، که شمع کعبه اش

بی تــــکلف، بــر در ، بتخانه ، روشن میشود

دانش، آن مـــرغ نوا سنجم، که در بزم جنون

از شــــرار ، ناله ام ، کاشانه ، روشن میشود
----
احمد دانش دانش